بعد از انتشار دو متن کوتاه در توییتر درباره دستمزد کارگران، برخی انتقاد کردند که دولت وظیفه پرداخت حقوق کارگران را ندارد. در این باره چند نکته گفتنی هست:

 ۱. نکته کلیدی در محتوای پیام بنده، انفعال دولت‌ها در برابر بانک آینده و اقتدارش در برابر کارگران هست که این وضعیت مورد سکوت برخی دست اندرکاران قرار گرفته است. بویژه اینکه الطاف دولت به بانک آینده، زمینه‌ساز خلق نقدینگی در ازاء اهداف غیرتولیدی هست که از علل بروز تورم هست. 

این پذیرفتنی نیست که مسئولان تیم اقتصادی، از یک طرف تورم تولید کنند و از طرف دیگر به کارگران بگویند که دستمزد نباید به میزان مناسبی بالا رود!

۲.  دولت و نظام تامین اجتماعی (حیات خلوت برخی مدیران) خود از بزرگترین کارفرماهای اقتصادی هستند که به طور مستقیم و غیرمستقیم، مالک بخش مهمی از بنگاه‌‌های بزرگ کشور می‌باشند. بخش قابل توجهی از نیروی کار در این بنگاه‌ها، از نوع کارگر - و نه کارمند - است. لذا دولت‌ها به طور مستقیم و غیرمستقیم، ذی نفع عدم افزایش دستمزدکارگران هستند.

۳. با این اوصاف، پس دعوای دولت‌ها در این زمینه و مخالفتشان با عدم افزایش مناسب در دستمزد کارگرها برای چیست؟ یک علت این هست که خود کارفرما هست و باید پول بدهد به کارگرها؛ کافی هست نگاهی به بنگاه‌های زیرمجموعه تامین اجتماعی و وزارت رفاه انداخته شود؛ خود به خود معلوم می‌شود که چرا در این زمینه، دولت‌ها مقاومت می‌کنند.

گویا برای برخی مدیران دولتی:
????اعطای پول به کارگران برای تداوم حیاتشان سخت است، اما اعطای پول به بانک‌های خصوصی برای ادامۀ حیات راحت است.
????آیندۀ کارگران مهم نیست، اما آیندۀ یک بانک مهم است!

پیام واضح است: اگر پولی در کشور نیست، پس باید برای هیچ‌کس نباشد. نه اینکه از هیچ برای سود یک بانک متخلف پول خلق کنند ولی گرانی ایجاد کنند، دیگران لنگ تامین نیازهای اولیه زندگی خود بمانند. موعد تغییر فرا رسیده.
پایان پیام