به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی فردونیوز؛آنچه معاون اقتصادی وزیر اقتصاددر سفر به فارس بدان اشاره دارد. بطور کل در یک دهه گذشته فرصت سوزی های  بسیاری اتفاق افتاده است که سالانه به رشد منفی 7 درصدی تشکیل سرمایه ثابت ناخالص منتهی شده است. بدین ترتیب که ما قادر نبودیم نسبت به جذب سرمایه گذاری خارجی اقدام کنیم. سرمایه گذاری که الزامی وبرای موضوعیت تولید واشتغال وبه پیوست آن رفاه اجتماعی الزامی است.الزامی که به شکل گیری نهاد خانواده وفرزندآوری و جوانی جمعیت منتهی می شود.الزامی که از آن بنام رفاه اجتماعی باید یاد کرد.

اما این الزام اقتصادی اجتماعی وامنیتی به سادگی در گرداب سیاست غوطه ور می شود وگاها در برخورد با هیجانات اجتماعی رنگ می بازد. ما زمانی می توانیم برای سرمایه گذار خارجی فرش قرمز پهن کنیم که امنیت سرمایه گذاررا قویا تامین کرده باشیم.توضیحا اینکه این امنیت باید دربستر فضای اقتصادی ونه قضایی شکل گیرد.

 سرمایه گذاران در بستری آغاز به فعالیت می کنند که با کاهش ریسک همراه باشد وفاکتورهای بسیاری را مد نظر قرار می دهند. یکی از مهمترین فاکتورهای جذب سرمایه گذاران خارجی معرفی سرمایه گذاران موفق داخلی است که با انواع حمایت ها توانسته باشند در مراحل تولید به ثبت سفارش های خارجی ودریافت منابع ارزی سهل الوصول توفیق پیدا کرده باشند.

ما درشرایطی هستیم که سرمایه گذاران داخلی در سخت ترین شرایط بنام تحریم ها، شرکا وسرمایه گذاران پشتیبان خارجی دارند. همان اصطلاح رایج دورزدن تحریم ها که این روزها رایج است. درواقع سرمایه گذاران خارجی به جای آنکه به طرق قانونی وطی مراحل خاص وپرداخت سهم دولتی که منابع ملی محسوب می شود به موضوع ورود کنند اما با زدو بند سیاسی وبهره گیری از رانت داخلی اقدام به عملیات تجاری تحت عنوان قاچاق می کنند.

آنچه مسلم است تورم در بیشتر کشورهای جهان وبه دلایل خاص خصوصا تامین انرژی وجوددارد اما هر مسئله ای یک راه حل دارد که باید به آن پرداخت. در بیشتر کشورهای مشترک المنافع اقتصادی تولید یک زنجیره محسوب می شود و ترک خواسته یا ناخواسته ازاین زنجیره ودور افتادن از بهره گیری منافع مشترک بطور حتم به زیان ملت وتحمل بار گران تورم لاعلاج منتهی می شود.

زیان حاصله وانباشته ملت از این عملیات گران که در حوزه اقتصاد پنهان انجام می گیرد ، به بحران های اجتماعی دامن می زند. اول آنکه جوانان در بستر تورم تن به ازدواج نمی دهند چرا که قادر نیستند هزینه های یک زندگی مشترک را تامین کنند. دوما به دلیل فقدان امنیت اقتصادی قدرت ریسک پذیری خودرا ازدست می دهند و ترجیح می دهند از تشکیل خانواده ومسوولیت های بعدی فرزندآوری پرهزینه پرهیز کنند.

ما به همین سادگی به یک روال اجتماعی که همان تشکیل نهاد خانواده است با تصمیمات غلط اقتصادی منشعب ازعملیات سیاسی روانی لطمه وارد می کنیم. چراکه باید یک دیپلماسی اقتصادی فرهنگی نرم را پیشه و خسارت های وارده را جبران کنیم.

پذیرش وقبول خسارت های موجود اقتصادی وناترازی حوزه های بانکی ، صندوق های بازنشستگی ،انرژی و... شجاعت می خواهد که همین شجاعت در پذیرش خسارات باعث بهبود روند سالم سازی اقتصادی وایجاد اشتغال با جذب سرمایه گذاری خارجی می شود. فی الحال ارتباط بانکی تجار وتولید کنندگان ما با بانک های جهانی قطع است. تولید کننده محصولی را به تاجر می فروشد ، تاجر با دورزدن تحریم ها محصول را از کشور خارج می کند وباید با دور زدن تحریم ها ارز رایج را وارد کشور کند تا حساب کتاب تولید کننده وتاجر ومصرف کنند ترازی مقبول پیدا کند اما این وسط ، واسطه گران وسفته بازان حضور دارند و موجی که از سوی آنان صادر می شود همان موج دامنه دار تورم است چرا که دست بدست شدن کالا وارز و برداشت پورسانت های میلیاردی ، اقلیتی را غنی واکثرتی را فقیر می کند.
پایان پیام